“Hernieuwde belangstelling voor herdenking wapenstilstand”

© 2016 – Het Nieuwsblad – MICHEL VAN MULLEM

Met het jaarlijks verdwijnen van de laatst levende oudstrijders, verdween ook de belangstelling voor de herdenking op 11 november. Tot voor enkele jaren ging men met een handvol mensen richting monumenten in onze gemeente.

Met de oproep naar huidige al dan niet hoger geplaatste militairen uit onze gemeenschap, naar de jeugd en naar de nabestaanden van hier gesneuvelden, kreeg wapenstilstand in Hoeilaart hernieuwde belangstelling. ‘We zijn hier vandaag samen op het kerkhof, waar een aantal van onze Hoeilaartse oud-strijders begraven zijn’, sprak burgemeester Tim Vandenput (Open Vld) afgelopen 11 november. ‘Zij vochten in de vorige eeuw voor de vrijheid van onze gemeente, ons land, ons continent. Dat gebeurde in de Eerste Wereldoorlog, de Tweede Wereldoorlog en de Oorlog in Korea. Voor diegenen die vaak geschiedenisboeken lezen en zich verdiepen in wat er de laatste 2000 jaar op ons Europees continent gebeurde, is het misschien vanzelfsprekend om te zeggen: “oorlog is van alle tijden!”.

‘We zien vandaag nog steeds te veel oorlogsfronten die worden geopend: Mali, Niger, Syrië en Irak’, ging Vandenput verder. ‘Allemaal fronten die te maken hebben met zogezegde godsdienstoorlogen. Ook daar zijn vandaag Belgische militairen actief: in Mali om de veiligheid te bewaren en het lokale leger op te leiden en te ondersteunen. In Syrië en Irak zijn het onze gevechtsvliegtuigen die binnen het kader van de Internationale Coalitie actief zijn in het bestrijden van IS. Zij leveren daar zeer goed werk! Ons land België mag fier zijn op zijn militairen die daar actief zijn. We mogen hier vandaag onder ons voor het eerst een delegatie verwelkomen van militairen, ex-militairen en militairen op rust die in Hoeilaart wonen. Van harte welkom, het is een enorm eerbetoon voor ons en vooral voor de Oudstijders van Hoeilaart dat jullie hier zijn en ik hoop dat we elk jaar op jullie aanwezigheid kunnen rekenen’.

Van het kerkhof ging het richting Henri Caronstraat. Burgemeester Vandenput zette er voor het eerst een militair van toen in het voetlicht. Henricus Caron werd geboren te Hoeilaart op 11 maart 1914 als zoon van Joseph – Jef -Caron en van Celestina Vanderdood. Hij was het 7de kind uit een gezin van in totaal 10 kinderen. Op 29 april 1938 huwde hij te Hoeilaart met Simone Coorevits. Uit dit huwelijk werd op 26 april 1940 dochter Godelieve geboren.

Toneelspeler

Henri Caron werkte bij druivenhandelaar René Geers-Decafmeyer op het Vlaanderveld. Daarna werkte hij bij zijn schoonbroer Loos-Caron, beenhouwer van beroep, die in de vleeshalle van de Place St-Josse te Brussel een “bank” had. Henri Caron was een talentvolle jongeling die zich vrij vlug ontpopte als een talentvolle toneelspeler. Hij had dat van geen vreemden: zijn vader Jef was een legendarische toneelspeler van toneelgroep Hoger-Op Hoeilaart. Henri schreef zelf een eigen toneelstuk dat met succes werd opgevoerd door “De Kajotters” van Hoeilaart, waarvan hij één van de stichters was. Hij volbracht zijn zijn militaire dienst in Schaffen in 1934 en werd bij de mobilisatie van 1939 heropgeroepen op 1 september en ingelijfd als soldaat bij het 14e Artillerie – 1e groep, eerste batterij. Dat gebeurde in de kazerne Rollin te Etterbeek. Henri Caron sneuvelde op 11 mei 1940 te Hoepertingen, in provincie Limburg (thans deelgemeente van Borgloon).

In de beschikbare documenten kunnen we lezen dat hij werd getroffen door een shrapnel – een granaatkartets gevuld met loden of stalen kogels – toen hij in een vrachtwagen zat. Henri werd dodelijk gewond en stierf nog dezelfde dag. Hij was toen 26 jaar jong, de oorlog was 1 dag bezig en zijn dochter Godelieve was 14 dagen jong. Zijn weduwe Simone Coorevits herhuwde op 28 september 1946 met Carolus Van Den Eede. Uit dit huwelijk werden 4 kinderen geboren. Dochter Godelieve Caron huwde op 18 augustus 1962 met Jean De Wilde. Zij kregen één dochter: Chantal, thans wonende te Overijse.

Aan de Caronstraat werd dit herdenkingsmoment afgesloten met een bloemenhulde waarna een laatste zijn beloop kende bezijden het gemeentehuis/kasteel.