Dochters Laura en Lina: “Wij adopteren je als papa!”

Interview door Michel Van Mullem voor Het Nieuwsblad en De Serrist.

Vrijdag trouwt burgemeester Tim Vandenput (Open VLD) met zijn Hilde. L’heureux luidt haar familienaam. Ze is afkomstig van Kampenhout alwaar ze een zaak runt die gordijnen vervaardigt. Hilde en Tim ontmoetten elkaar op het intussen verdwenen Bal van de Hoeilaartse Burgemeester in Zaal Eekhoorn. Als de trouwpartij morgen zou uitdraaien op een volks feest is het best mogelijk dat het burgemeestersbal een tweede leven krijgt. Eerst is er om 16 uur de huwelijksplechtigheid in het gemeentehuis van twee mensen die eerder al gelukkig waren maar dat intussen nog intenser zijn (sic). We gingen even met hen praten. Niet over politiek, niet over zaken. Maar over henzelf. En over de kinderen, en zoveel meer. Ontdek nog onbekende kantjes van uw burgervader en zijn aanstaande! Plaats van afspraak was het wereldberoemde Nerocafé alwaar ze die avond ook de catering zouden bespreken en eveneens de huwelijksfoto’s die Mich gaat schieten.

– Waar hebben jullie elkaar voor ‘t eerst ontmoet?

Hilde: ‘Ik moest met mijn vriendin Gwenny De Vroe (Open VLD-Kampenhout) mee ‘op politieke toer’. We gingen eerst in Evere eten, dan naar een fuifje in Leuven. Tussendoor wou Gwenny even langs Hoeilaart. Naar het burgemeestersbal…’

– Het klinkt alsof het met voorbedachte rade was…

Hilde: ‘Neenee. Ik vroeg Gwenny om meteen naar Leuven door te rijden. Ik had helemaal niets met een burgemeestersbal’.

Tim: ‘Ze dacht daar een oude burgemeester te ontmoeten. Zo een met een sigaar in zijn mond….’

Hilde: ‘Tja, wie is nu op zo’n jonge leeftijd al burgemeester? … Ik ging dan toch mee naar binnen in De Eekhoorn en we hadden meteen een toffe babbel. Meer nog… het gaf een vonk’.

Tim: ‘Ik was vooral met dat bal bezig en als het afgelopen was, bleef Hilde in mijn hoofd hangen… In november van dat jaar was het dan ‘De Nacht van Gwenny’ in Kampenhout. En toen hebben we ook een babbel gehad. Ik kwam daar dus niet voor Gwenny maar voor Hilde. Ik ben dan alleen naar huis gegaan. Daarna was het een poos stil. Op Nieuwjaar trok ik met mijn ouders naar mijn zus die in de Ardennen woont. Bij mijn zus heb je nauwelijks ontvangst. Je moet er echt op een berg klauteren met je gsm. Ik deed dat terwijl ik de hond van mijn zus uitliet. Even nagaan of ik sms’jes kon ontvangen of versturen. Een van de berichtjes die ik ontving, toonde een onbekend nummer ‘Gelukkig Nieuwjaar van de drapperiewinkel in Kampenhout. En ik wist direct van wie het kwam…

Hilde: ‘En vanaf toen hadden we een sms-maandje’

– Jij wist dus meteen dat Tim burgemeester was door die kennismaking op zijn bal…

Hilde: ‘Alleen wist ik niet wat dat allemaal inhield…’.

– Wel dat je bij de juiste partij zat, denk ik dan. ‘Dank zij’ Gwenny.

Hilde: ‘Als ik je vertel dat mijn mama Gwenny lanceerde in Kampenhout… Ze zat er in de OCMW-raad en had de Open VLD er mee gestalte gegeven’

Tim: ‘Haar moeder is zo’n beetje de ideologische mama van Gwenny’.

– Hilde is een gescheiden moeder met twee puberende kinderen. Wat doet dat plots met een alleenstaande man van 40, Tim?

Tim: ‘Die begint dan ook te puberen. Ik had de meisjes al eens ontmoet op een nieuwjaarsreceptie van de Open VLD Kampenhout. Toen we een maand samen waren moest ik op een avond in Zemst gaan spreken. Hilde was uit eten met de kinderen. Toen vroeg ze nadrukkelijk om langs te komen. En eerlijk waar: ik voelde me meteen thuis. De jongste, Laura, was toen acht en kroop verlegen onder tafel. Lina, toen twaalf, heeft me echter direct op mijn gemak gesteld. Zij was enorm content. Ik ben dan de adoptiepapa geworden.

Hilde: ‘De kinderen zeiden inderdaad ‘wij adopteren je als papa’. De dochter van mijn broer heeft Tim geadopteerd als peter.

Tim: ‘We maakten de afspraak dat ik nooit boos op de kinderen zou worden. Ik heb daar ook weinig redenen toe, want het zijn twee toffe meisjes. Mama zet de puntjes op de i. Tot hier en niet verder. Daarnaast ben ik zo’n beetje de vertrouwenspersoon. De brug tussen het wettelijke en het uitvoerbare’.

– Klinkt heel burgemeesterachtig….

Hilde: ‘Ja, maar de kinderen hebben dat graag’

– Hilde, sta me vervolgens toe te zeggen dat naast jou eigenlijk de meest gegeerde vrijgezel uit de regio zit…

Tim: ‘…geweest’

– Hoe ging jij om met de jaloerse blikken?

Hilde: ‘Ik heb daar nooit last van gehad…’

Tim: ‘Ik heb dat nooit zo ervaren’

Hilde: ‘Ik had daar nooit oog voor… Ten tijde van dat burgemeestersbal leefde ik echt voldaan. Voor mij hoefde geen relatie meer. Ik had mijn kinderen, mijn huis, mijn paarden, mijn winkel, mijn zaak. Ik was gelukkig…’

Tim: ‘En nu nie meer?…..’

Hilde: ‘Ik ben nu gelukkiger. Ik was ook niet naar een partner aan het vissen. Overkomt het me, goed, dacht ik steeds. Op het bal vond ik plots een soulmate. Hij is mijn gesplitste ziel. Tja, en dat sta je niet stil hij wie hij is en wat hij doet enzoverder. Het plaatje klopt. We maakten zelfs nog nooit ruzie’.

Tim: ‘Ja, een keer! Geen ruzie maar een woordenwisseling. We waren gaan skieën in Valtournenche en ik zei op de laatste avond dat ik de valiezen ging pakken maar daar wou zij niets van weten. Hilde wou daar blijven…’.

– Dat valt nog best mee als ruzie… Volgende vraag. Een opdrachtje. Som de kenmerken van Tim even op…

Hilde: ‘Supereerlijk, een gouden hart, superlief naar ons toe, alle goede eigenschappen die je in een mens kan vinden…’.

– En Tim over Hilde …

Tim: ‘Ze staat positief in het leven, Heeft een visie over het leven die ik nog niet had, over gezond leven, eten, …’

– Gestopt met roken?

Tim: ‘Inderdaad, een jaar na de kennismaking. Voorts heeft Hilde veel energie, is ze goed in het helpen van mensen en niet uit eigen belang, Ze begrijpt ook wat ik doe en wat ik niet doe. En al ben ik ingenieur, ik ben geen handige Harry. Ik kook graag, dat wel… En ook dit was typische overredingskracht… Hilde gaat al jaren naar een openbare sauna. Op een dag vroeg ze mij mee. Ik wist niet meteen wat ik me daar bij moest voorstellen. Volledig in uwen bloten? Dat doe ik niet, zei ik meteen. Hilde heeft mij dan kunnen overtuigen en nu kan ik daar ook van genieten’.

– Nadat je in iedere brievenbus in Hoeilaart een uitnodiging voor je huwelijksdag stak, vonden sommigen dat er een beetje over. Een politieke stunt, heette het zelfs.

Tim: ‘Eigenlijk hebben we daar niet over nagedacht. Het leek ons een evidentie. We gaan trouwen en ik ben burgemeester, dus nodigen we iedere burger uit. Bovendien willen wij mensen verenigen in de gemeente. Dus vonden wijzelf het een toffe gelegenheid om een positief gebaar naar de bevolking te brengen. Wees open, kom elkaar ontmoeten, kom een glas drinken. De meeste reacties zijn erg positief. Wij hebben een voorbeeldfunctie. We willen de mensen even van hun pc weghalen, elkaar weer echt ontmoeten in plaats van via Facebook’.

– Iets anders. Jullie geliefkoosd plekje in Hoeilaart?

Beiden: ‘Den bos. En als afsluiter van een wandeling: de kapel van de Welriekende’.

Hilde: ‘Den tribune op de oude renbaan in Groenendaal. Tim is er jaren weggebleven. Hij heeft zo geijverd voor een herbestemming… De laatste maanden lukt het weer om daar in de buurt te komen’.

– Wat voor een huwelijksfeest wordt het?

Tim: ‘Eerst kapel Welriekende en een receptie in familieverband. Dan het gemeentehuis om uiteindelijk af te sluiten in GC Felix Sohie met eerst receptie en eten voor collega’s, familie, vrienden en rond 20u30 dan het bal voor de hele bevolking na onze openingsdans. Na enige tijd zullen de dranken betalend zijn. Winst gaat naar een goed doel. In dit geval Vredeseilanden. De arme boeren uit het Zuiden kunnen best nog wat centen gebruiken’.

– En daarna huwelijksreis… Mogen we de bestemming weten?

Tim: ‘Kaapverdische Eilanden’.

– Waarom daar?

Tim: ‘We willen de zon. Eerst dachten we aan Tenerife maar dan kwam Hilde met het sublieme idee van Kaapverdië. Maar een uurtje verder vliegen…’

– En de kindjes?

Tim: ‘Die willen mee op huwelijksreis! Wel op voorwaarde dat ze van enige privacy kunnen genieten. We boekten dus twee kamers naast elkaar al denk ik dat ze dat niet gaan willen omdat we teveel lawaai zouden maken’.

– Gaan jullie wéér ruziën, dan? (Gelach alom)

– Tot slot: eens dit alles achter de rug… waar gaan jullie wonen?

Hilde: ‘Ik verzet mijn adres naar Hoeilaart. Ons buitenverblijf wordt dan Kampenhout’.

Tim: ‘En aan iedereen die blijft zeggen dat ik vooral in Kampenhout ben… Concreet ben ik 40% van mijn tijd in Hoeilaart, 40% in Brussel en 20% in Kampenhout. Kampenhout wordt buitenverblijf zoals andere mensen er een aan zee hebben’.

Hilde: ‘En de paardjes komen regelmatig naar Hoeilaart. Dat komt helemaal goed’.