Bart wil bij winterweer ook op de gewestgrenzen een ijsvrije autosnelweg

Aan de hand van verhalen uit de praktijk zal u begrijpen waarom we met Plan BE een eenvoudige, snellere en goedkopere overheid nodig hebben. Vandaag is Bart C. aan het woord over zijn ervaring over de verkeersveiligheid bij winterweer op de E40 tussen Leuven en Luik.

Op 11 maart 2013, na een plotse late sneeuwstorm, slipte mijn vrouw met haar nieuwe Twingo op een stukje E40 ter hoogte van het Total tankstation Tienen in de richting van Luik. Na de klap tegen de betonnen middenberm aan 50 km/h en verder te glijden tot de pechstrook kwam ze er gelukkig af met een lichte whiplash, eerstegraads brandwonden door de airbag en shock. Langere termijn gevolg was wel een per-total een nog jaren lang een auto-lening afbetalen zonder tussenkomst van de verzekering.

Net dat stuk van de E40 ligt op grens tussen Vlaams gewest en Wallonië, waar over een 10-tal kilometer er wel 5 zo’n “grensovergangen” zijn. De Vlaamse strooiwagens rijden op de afrit van het tankstation er af en via de pechstrook tot afrit 26 Jodogne, de Waalse strooien pas vanaf de oprit. Bijgevolg was er een plotse ijsplek van een dikke kilometer waar die avond zeker 8 auto’s zijn geslipt, wij hopen zonder ernstigere gevolgen.

Dit zou niet gebeurd zijn moesten de strooidiensten logisch te werk gaan en niet stoppen op, of in dit geval zelfs voor, de gewestgrens.

Achteraf gezien hadden wij de overheid moeten aansprakelijk stellen en laten opdragen voor het verlies van de auto, want de essentiële taak was niet volbracht: veilig maken van de wegen. De situatie was zelfs gevaarlijker gemaakt door overal voldoende te strooien en ijsvrij te maken behalve op dat ene stukje. Maar welke overheid is hier verantwoordelijk? Zou Vlaanderen en Wallonie de hete appel naar elkaar doorgeven? Lijkt waarschijnlijker dan niet. In ieder geval, in de stress van het moment hebben wij daar geen bewijzen voor verzameld of de andere slachtoffers kunnen contacteren. In een normaal werkend land zou zo’n situatie nooit kunnen voorvallen.

Werken aan een oplossing

De bevoegdheid van aanleggen en onderhouden van wegen ligt bij de Gewesten. Het voorbeeld van Bart toont aan dat er operationeel weinig of geen overleg is tussen de wegbeheerders AWV (Vlaanderen) en DG1 Routes & Bâtiments (Wallonië) over het onderhouden en veilig houden van hun aangrenzende wegen aan sommige Gewestgrenzen.

Een oplossing is dat beide ministers van Mobiliteit de opdracht geven aan hun administraties om concrete afspraken en samenwerkingsakkoorden te maken zodat ze mekaar kunnen helpen en de wegen veilig kunnen houden voor elke weggebruiker.